JKP Toplana Bor

Status

Preduzeće JKP Toplana Bor je u procesu pregovora sa Plativoo platformom u cilju olakšanog prijema računa za svoje korisnike. Ukoliko želite da podržite nastojanje da račune ovog preduzeća primate i preko Plativoo aplikacije, kliknite na "Zatraži svoje e-račune" dugme a vaš zahtev će biti potvrda kompaniji da njeni korisnici žele da primaju račune putem Plativoo-a te ćete ubrzati proces.

Kako bi se stvorila što jasnija slika o Toplani Bor i celom toplifikacionom sistemu, potrebno je podsetiti se na kraći istorijat razvoja pogona Termoelektrane (TIR) i toplifikacione mreže u Boru.

Sve do prolaska dalekovoda 380 KV iz Đerdapa 1 (1971.god.) osnovna delatnost pogona Termoelektrane je bila proizvodnja električne energije sa sedam parnih kotlova i četiri parnih turbina (2+2+4+12 MW) za potrebe pogona RTB-a i malog broja stanova u okruženju.

Nakon puštanja u rad hidroelektrane Đerdap, dalekovod iz pravca «Kostolac» je postao rezervni, pa je snabdevanje industrije strujom postalo sigurnije i jeftinije.

Tada se došlo na ideju da se proizvodni kapaciteti Termoelektrane iskoriste za proizvodnju toplotne energije za potrebe tehnološkog procesa u pogonima RTB-a, i grejanja poslovnih prostorija.Umesto u turbine, para je usmerena u novoizgrađenu toplotnu stanicu i vrelovod. Izgradnjom novog vrelovoda (2xNO150mm) prema novoizgrađenom Domu kulture 07.04.1973. godine, započela je toplifikacija Bora.

Već decembra 1973. godine, od 1575 stanova koji su se grejali iz lokalnih kotlarnica, na novoizgrađeni vrelovod priključeno je 174 stanova ukupne površine od 9.246 m2 kao i 7.398 m2 poslovnog prostora. To je bilo 16,27% od ukupne površine koja je grejana iz lokalnih kotlarnica. U tom periodu, raspoloživa toplotna snaga iz kotlova Termoelektrane i Topionice bila je 80+25 MW. Sledeći korak bila je izrada projekta za povećanje broja korisnika jeftinog načina grejenja, pogotovu što je topionička para u letnjem periodu i dalje korišćena za proizvodnju elektirčne energije.

Izgradnjom nove toplotne stanice TP-2 i magistralnog voda «A» NO400 mm od Termoelektrane do IV mesne zajednice 1977. godine, otpočela je prva faza toplifikacije u ulici G.P. Ilića, Dupleksa, Vipera, Lamele, kao i objekata u ul. A. Spomenice, II kilometar i stari centar Bora (1978/1979).

Nakon priključenja objekata iz «B» grupacije u V mesnoj zajednici u maju 1980. godine već je bilo priključeno 58 MW snage na toplifikacioni sistem grada, i 48 MW na toplifikacioni sistem RTB-a.

Kao prvi rezultat toga, bilo je isključenje 29 lokalnih kotlarnica na mazut ili lož ulje i ugalj, i dat je doprinos poboljšanju kvaliteta vazduha u ekološki zagadenoj sredini.

Godine 1981., u cilju praćenja planiranog razvoja Bora, urađena je smela studija kojom je predviđena izgradnja nove Toplane sa još dva vrelovodna kotla snage po 58 MW i pratećom toplotnom stanicom i vrelovodima NO 600mm, NO450mm, NO350/300mm,. kao i veze sa postojećim vrelovodima.

Izgradnja nove Toplane je trajala od 1982. do 1987. godine, i u tom periodu Toplana je bila opterećena sa 86 MW snage.

Završetkom, i puštanjem u rad nove toplane, stvoreni su uslovi za prestanak rada parnih kotlova br.2, 3 i 4 koji datiraju iz 1932. godine, postrojenja koji su sagorevali finu ugljenu prašinu bez ikakvog sistema prećišćavanja dimnih gasova, i sa niskim dimnjacima. To su ujedno bili i najveći emiteri pepela u Boru.

U toku 1987. i 1988. godine, na toplifikacioni sistem su priključeni: MZ “Centar“, MZ “Sever“, individualno naselje GHI, sportska dvorana, Medicinski centar i novoizgradeni objekti u NGC. U tom periodu priključeni konzum dostigao je oko 120 MW.

U toku 1989. god. priključeni su objekti u MZ “Metalurg“, industrijska zona VII km, deo MZ “Staro Selište“, sportska dvorana sa bazenom, i novoizgrađeni objekti u NGC-u sa dostignutih 155 MW.

Veoma brza ekspanzija toplifikacije grada, uz sve češće probleme u radu sa starim kotlovima, nameće potrebu za proširenjem toplane. Ovog puta, u proizvodnim kapacitetima. Time bi se stvorili realni uslovi za potpunu toplifikaciju grada.

“Studija razvoja energetike do 2010.godine, urađena 1991. godine, bila je podloga za ugovor o izgradnji još jednog vrelovodnog kotla od 58 MW, koji bi kao gorivo koristio mazut, a u perspektivi i zemni gas. Time bi se u potpunosti prevazišli problemi, i stvorili uslovi za pouzdaniji i efikasniji rad toplane u svim uslovima eksploatacije. Izgradnja je poverena FOD-u Bor.

U ratnom okruženju i sankcijama UN, izgradnja se je odvijala vrlo sporo, tako da je kotao završen krajem 1996. godine. Puštanje kotla (VK-3) u rad, išlo je nesigurno.

Bez obzira na probleme, sa novim kotlom do kraja 1999. godine puštena je u rad TP-5 (MZ “Staro Selište“) i TP-6 (MZ “Novo Selište“) kao i tri podstanice u MZ “Sloga“.

Zahvaljujući humanitarnoj pomoći od 1200 tona mazuta (“Energija za demokratiju“) od 05.02. do 20.02.2001. godine, uspešno je obavljen probni rad vrelovodnog kotla na mazut (VK-3), tako da je raspoloživi kapacitet toplane sada oko 240 MW, a priključeni konzum oko 210 MW snage.

Promenom političke situacije u Srbiji, i odlukom lokalnih organa vlasti, u toku 2002.godine formirano je Javno komunalno preduzeće “Toplana“ Bor. Iz Topionice i rafinacije bakra, tada su izdvojeni VK-1 i VK-2 (58+58 MW), sa pripadajućim instalacijama i objektima, kao i primarna i sekundarna (vrelovodna i toplovodna) mreža u komunalnoj sredini bez VK-3 koji je i dalje u vlasništvu TIR-a odnosno RTB BOR.